Geel, roze, rood, blauw en groen zijn de kleuren van de bouwblokjes die ik heb gekocht om te gaan gebruiken bij mijn presentatie. In november heb ik een de cursus Online Presenteren gevolgd bij Thijs Roovers. Thijs leert cursisten hoe je je publiek kunt meenemen in je verhaal en hoe je ervoor kunt zorgen dat je verhaal blijft kleven. Daar doe je het toch voor als je een presentatie geeft, je wilt dat je publiek er iets van meeneemt.
We hebben tijdens de cursus verschillende technieken geleerd. Aangezien het online was, hebben we ook de laatste digitale technieken besproken, zoals je achtergrond aanpassen of een PowerPoint of prezi gebruiken, waarbij je jezelf ook weer in de presentatie kunt zetten. Ook hebben we geoefend met filmpjes delen. Allemaal mooie technieken.
Toch heb ik bouwblokjes gekocht. Dat komt omdat Thijs ons wees op de mogelijkheid om voorwerpen zoals bijvoorbeeld tekeningen of foto’s voor de camera te laten zien. Geen tijdverlies met zoeken naar de juiste knoppen, geen vertraging in beeld en geluid. Gewoon een voorwerp pakken met een betekenis en daar je verhaal omheen vertellen.
Tijdens de cursus heb ik dan ook gebruik gemaakt van een voor mij dierbare knuffel, Frederik. Ik heb Frederik jaren geleden gekregen van mijn man. Hij staat in mijn werkkamer. Frederik vertegenwoordigd een gemis in mijn kindertijd en hoe dat ruimschoots is goedgemaakt door de lieve mensen in mijn omgeving nu. Door Frederik te laten zien en als uitgangspunt van mijn verhaal te nemen, kregen mensen meteen een beeld en een associatie. Na mijn presentatie kreeg ik applaus. Een bevestiging dat het goed werd ontvangen door mijn publiek.
De bouwblokjes vertellen een ander verhaal. Een verhaal over het vormgeven van werk en relaties. Als kind wist ik niet beter dan dat ik moest doen wat me gezegd werd. Trouwen en kinderen krijgen was de norm. Kinderen van arbeiders deden misschien hooguit mavo, maar daarna gingen ze werken. Er was niks te willen. Zo hoorde het en ik ben het gaan geloven, want ik was afhankelijk van de volwassenen in mijn omgeving.
Dit geloof begon te wankelen toen ik in 2014 in aanraking kwam met Berry Rijkers waar ik een traject heb gevolgd om meer in balans te komen en niet weer steeds in mijn valkuilen te stappen. Het werd een traject met voor mij verrassende wendingen. Zo was ik voor het traject doodsbang als ik in het middelpunt van de belangstelling moest staan. Dankzij het traject geef ik nu lezingen en workshops.
Ik heb toen een belangrijke hobbel genomen. Afhankelijkheid bouw je helaas niet een twee drie af. Leren luisteren naar je eigen stem vergt veel stilstaan en vragen stellen aan jezelf en anderen en geconfronteerd worden met je gedrag. Ik heb gelukkig genoeg mensen om heen die me wijzen op mijn bijzonderheden zo ook afgelopen najaar toen ik liep te zeuren tegen mijn man over collega’s.
Mijn man zei tegen me: ‘Je collega’s zijn bouwblokjes, die heb je straks nodig, maar voor nu leg je ze aan de kant. Nu ga je eerst met jouw blokjes bouwen zoals jij wilt dat het wordt. Daarna pak je de blokjes van je collega’s weer. Meteen zag ik in dat ik me inderdaad afhankelijk opstelde naar mijn collega’s toe.
Toen ik in december een onlinepresentatie voor Repairing Balance coaches gaf, heb ik de bouwblokjes gebruikt om te laten zien dat je afhankelijk kunt blijven of zelf je gebouw kunt bouwen. Ook deze keer kreeg ik applaus. Niet belangrijk dat applaus, maar wel een teken dat de boodschap is aangekomen.